به گزارش روابط عمومی سازمان جهاد کشاورزی خراسان جنوبی، رییس سازمان گفت: مرمت و بازسازی قنوات استان به طول ۱۴۰ کیلومتر را در برنامه امسال داریم که با تخصیص اعتبار لازم انجام میشود.
غلامرضا قوسی افزود: امسال ۴۰ میلیارد تومان اعتبار ملی برای مرمت قنوات استان مصوب شد و اعتبارات استانی و مدیریت بحران هنوز نهایی نشده است.
وی گفت: سال گذشته مرمت تعداد ۹۴ رشته قنات را از محل اعتبارات ملی، استانی و با مشارکت نهادهایی از جمله بنیاد برکت، بنیاد علوی، کمیته امداد امام خمینی (ره) و سازمان بسیج سازندگی با اعتبار ۲۰ میلیارد تومان آغاز کردیم که تعدادی مرمت شده و تعدادی هم در حال مرمت است.
رییس سازمان جهاد کشاورزی خراسان جنوبی اظهار داشت: مرمت برخی قنوات استان با مشارکت ۱۵ درصدی مالکان انجام شد و اقدامات نهادهای مختلف در این زمینه به خصوص در شهرستانهای مرزی قابل تقدیر است.
وی افزود: خراسان جنوبی بیشترین تعداد قنوات را در سطح کشور دارد که باید به تناسب این تعداد، اعتباری بیشتری را نیز دریافت کنیم.
قوسی با بیان اینکه ۶ هزار و ۹۴۷ رشته قنات با ۲۰۹ میلیون متر مکعب آبدهی سالانه در خراسان جنوبی وجود دارد گفت: قنوات سازههای پایدار و هوشمندی هستند که در زمان پرآبی و خشکسال تعادل بخشی را انجام و زهکشی آبهای زیرزمینی را به میزان و به نحو احسن مدیریت میکنند.
وی افزود: قنوات هوابین که متاثر از بارندگیها هستند براثر خشکسالیهای چندین ساله از ۳۰ تا ۱۰۰ درصد کاهش آبدهی داشتهاند ولی این موضوع دلیل بر خشک شدن آنها نیست چرا که قدمت سه هزار ساله قنوات و جاری بودن این سازههای تاریخی نشان از تحمل در برابر عوامل قهری و خشکسالیهای مستمر است.
رییس سازمان جهاد کشاورزی خراسان جنوبی گفت: خشکسالی بیسابقه سال جاری نیز در قنوات هوابین بین ۳۰ تا ۱۰۰ درصد باعث کاهش آبدهی شده است.
وی اظهار داشت: خشکسالی برای قنوات هم تهدید و هم فرصت است چرا که بسیاری از قنوات که به هر دلیل از جمله بیتوجهی مالکان در حال مخروبه شدن هستند، از جهتی مرمت و بازسازی میشوند و از طرف دیگر اجرای سازههای آبخیز بالادست به تثبیت و دوام قنوات در خشکسالیها کمک کرده که مهمترین اقدام برای ماندگاری قنوات است.
قوسی بهترین روش استحصال آب در مناطق کویری را حفر قنوات دانست و اضافه کرد: در این سازهها استحصال آب به صورت کاملا ثقلی و بدون صرف انرژی است و حفظ قنوات به معنای حفظ حیات منطقه و کانونهای جمعیتی آن است که با زوال قنوات، حیات منطقه و کانونهای جمعیتی دچار تزلزل خواهد شد.