با ورود انسان به فصل جدید مسائل و مشکلات پیش روی بی تردید برآورده ساختن نیازهای مرتبط با ارتباطات مردمی و کسب آگاهی های عمومی و اطلاعات صحیح و به موقع از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این امر در شرایط کنونی و در مرحله ایجاد و اپیدمی شدن بیماری "کرونا" شکل ویژه تری به خود گرفته است. اما سوال اینجاست که مسئولیت اساسی ارتباطات، مدیریت افکار عمومی، جلوگیری از انتشار شایعات و تهدید روانی مردم در کسب اطلاعات صحیح و به موقع با وجود نظام ارتباطی پیچیده موجود بر عهده کیست؟ کشور ما در چند سال گذشته بحران های مختلفی را از سر گذرانده است. سیل، زلزله، ریزگرد، خشکسالی و غیره از جمله مواردی هستند که ما را در برابر آزمون های مختلف در برابر جامعه هدف و مردم قرار داده اند. با اندک آسیب شناسی در حوزه موضوعاتی از این دست و بررسی میزان چالش ها و موفقیت ها در هر یک از این موارد ما را بر آن می دارد تا ضرورت ایجاد ساختار هدفمند و مشخص را در نظام ارتباطی موجود جدی‌تر بگیریم. اما در این میان و به عقیده نگارنده روابط عمومی ها به عنوان هسته قوی عملکردی، نقش و جایگاه ویژه ای در مدیریت بحران کرونا و بحران های مشابه دارند.
اگر روابط عمومی ها در برابر بحرانهای مختلف بدون برنامه مشخص بوده و رویکرد انفعالی داشته باشند آسیب پذیری سازمان ها و مردم در بالاترین حد خود قرار می گیرد و چنانچه با ایجاد رویکرد تعاملی آمادگی خود را بالا ببرند و قوی تر شوند (ضمن رعایت اصل غافلگیری رسانهای) با ایجاد فضای واقع گرایانه برای تصمیم سازی مناسب و پدافند رسانهای صحیح، مانع خسارت جدی حاصل از بروز بحران خواهند گردید. در مورد بیماری کرونا به روشنی می بینیم که به هر میزان مردم آگاهی بیشتری داشته باشند و توصیه های کاربردی و عملیاتی را از نهاد مطمئن و مشخص دریافت کنند، میزان اثرگذاری بحران از طریق ایجاد روحیه امید و کاهش استرسهای اجتماعی در پایین ترین حد خود قرار می گیرد. در شرایط فعلی روابط عمومی ها می توانند با ایجاد فضای اثربخش و تمهید مناسب قبل از وقوع بحران، در حین بروز بحران و پس از بحران ضمن صیانت از سرمایه انسانی سازمان از شیوع آن در میان آحاد جامعه نیز جلوگیری نمایند.
تهدیدهایی از قبیل نبود پروتکل ارتباطی مناسب برای دسته ها و گروهها و سازمانها پیرامون وظایف روابط عمومی ها در برابر بیماری کرونا، وجود مسائل غیرمرتبط و غیرکارشناسی در خصوص کرونا در فضای مجازی، نبود کمیته های اطلاع رسانی ویژه (که با بررسی فضای رسانهای برای کنترل راهبردی فضای مجازی برنامه هدفمند داشته باشند)، نبود جریان ارتباطی مشخص برای ترویج و اطلاع رسانی استفاده از بسترهای خدمات غیرحضوری از قبیل وب سایت ها و اپلیکیشن ها تنها بخشی از مواردی است که ضرورت تقویت جایگاه روابط عمومی ها را در شرایط موجود بیش از گذشته برجسته می نماید. با توجه به اینکه از ۴۰ بحران شناسایی شده بین المللی کشور ما استعداد ۳۲ بحران را دارد، روابط عمومی ها می بایست با ایجاد آمادگی دائمی و معرفی جایگاه خود به آحاد جامعه در خصوص برنامه ریزی ارتباطی، توسعه روابط عمومی الکترونیک فعال، تجزیه و تحلیل بحرانها و انجام مشاوره صحیح به مدیران تلاش نمایند.
اما در این میان وجود نگاه مدیریتی ارزشمند به حوزه ارتباطات و روابط عمومی نیز امری مهم به نظر میرسد. کما اینکه نگرش مدیران بالادستی به مقوله ارتباطات یکی از مولفه های موثر بر خروج از انفعال روابط عمومی ها است. مدیران می بایست با انتخاب افراد موثر و قوی در روابط عمومی ها زمینه خروج فعالیت روابط عمومی ها را از کلیشه های مرسوم ایجاد کنند و ضمن تقویت این امر به هویت بخشی بیشتر به روابط عمومی ها در راستای انجام رسالت ذاتی خویش تلاش نمایند. شاید "کرونا" بهانه ای باشد تا با نگاه جدی تر به نقش و جایگاه روابط عمومی ها به عنوان حلقه ارتباطی موثر با مردم و با حمایت از شوراهای روابط عمومی، به تقویت جایگاه ارتباطی و روابط عمومی ها کمک نماییم.
